Le fast-food de l’imaginaire “Tu n’as rien oublié? Le bus nous attend.” La touriste chinoise emboîte prestement le pas à son mari en nage. Elle le débarrasse desmarchandises qu’ils viennent d’acheter puis ils se dépêchent ensemble derrière le groupe qui visite l’Europe en dix jours. Nous sommes mardi, donc nous sommes à Bruxelles.
Bij en weg, niet bij te houden Het rode en het groene mannetje. Ze obsederen hem, toch als zij niet thuis is. Naar de winkel gaat ze, retour vier mannetjes ver. Naar de bank. Twee maar. Naar hun vriendin, wel tien. Hij tuurt door het raam naar de wachtenden aan de bushalte. Zijn gerimpelde handen …
FACING BRUSSELS – Bij en weg – niet bij te houden Read More »
Little red man. Little green man. He is obsessed with them, at least when she isn’t home. She goes to the shop, there and back: that’s four little men. To the bank: just two. To her girlfriend’s: that’s ten. He peers out of the window at the people waiting by the bus stop. His wrinkled …
FACING BRUSSELS II – Coming and going, impossible to keep track Read More »
Tv-journaals tonen een deerniswekkend Brussel. Kijkcijferaxioma’s en mentale vetzucht versmalden het beeld van de stad tot een oord van verloren jongeren, van metromoordenaars en schietgraag ongeregeld. Af en toe duikt zelfs een islamist voor de lens op, met sinterklaasbaard, witte tennissokken en een louter auxiliair persoon in niqab. Ach, wat wil je, de zalige zomerterrassen, …
TV news shows depict a pitiful side of Brussels. Ratings axioms and mental laziness have reduced the city to a conglomeration of troubled youth, lawless murderers and trigger-happy gangsters. Now and then we see a Muslim extremist appear before the camera, sporting a Santa Claus beard, white tennis socks and a purely auxiliary person dressed …
