Doorgaans stoor ik me er niet aan. Al meer dan een kwarteeuw besta ik ook in Franse versie en dat is een prettige evidentie. De aanmoediging van Vlaamse vrienden om tegen mijn kruidenier in Elsene in het Nederlands te beginnen, ervaar ik als dwaze assertiviteit en nodeloze disharmonie. Wilde ik steevast in mijn moedertaal …
Het gros van de mensen zal zich met graagte wereldburgers noemen. Maar voorbij de façade gaapt vaak een vochtige put. Nog steeds. Het is met onze belangstelling voor het Chinese vijfde van de mensheid een beetje zoals met het weer. Wisselvallig en bijgevolg uitmondend in (mijn) slecht humeur. In de jaren voor de Olympische Spelen …
Voor de herdenking van de Japanse gruwel in Nanjing in 1937 spaarde de Chinese overheid kosten noch moeite. Maar de enige grafsteen voor Mao’s miljoenen doden is van papier en verboden. Het is met Nanjing zoals met Hiroshima, Dresden, Tuol Sleng of Auschwitz. Het is een oord van duister toerisme, met een al even …
Van duister toerisme en een grafsteen van papier Read More »
De Japanse versie van een gelukkige vrouw? Een echtgenote en een zichzelf wegcijferende moeder. Maar het evenwicht tussen werk, liefde en kroost is dermate zoek dat één dertiger op drie nog single is, en één veertiger op vier eveneens. Welkom in de wereld van de loserdogs. Japan is uniek, dat zal menige inwoner van de …
Tienduizenden Chinezen verkasten in de voorbije jaren naar de Ethiopische hoofdstad Addis Abeba. Het zijn vogels van alle pluimage. Van goed betaalde boerendochters over bouwvakkers tot tofumakers en restauranthouders. Ze zorgen voor jobs, wegen, telecomnetwerken en moestuinen vol waterspinazie. ‘De China zijn synoniem voor snelheid en efficiëntie, dat zal niemand betwisten’. Ethiopië is meer mythe …
